Bahar Gel Artık...

Sık sık rahatsızlanıyorum, bünyem ve bağışıklık sistemim gerçekten çok zayıf... Anne sütünü yanlızca 3 ay tüketmişim bebekken ve daha 1 yaşımı doldurmadan da bronşit geçirmişim. Bu yüzden en ufak hava değişikliklerinde yatak döşek yatabilecek hale gelebiliyorum.

Dün çalışırken üzerimde bir kırgınlık vardı, akşam eve gelir gelmez yutkunurken zorlandığımı farkettim.

Her hastalığın şiddeti gece artar derler ya hani, geceden sabahı zor ettim desem az değil...

Sabah olunca direkt acile gittim ve bir torba ilaçla geri döndüm...

İstanbul bugün yağmurlu... Havalar soğuk ve ben de bu soğuk havalardan nasibimi aldım sayılır.

Kışı ve yazı hiç sevmeyen biri olarak bir an önce baharın gelmesini diliyorum.

Kışı sevmem çünkü kalın kalın kabanlar ve kazaklar giymekten sıkılıyorum.

Yazı sevmem çünkü terlemeyi ve girdiğim ortamlarda başkalarının ter kokusuna maruz kalmaktan hiç hazetmem..

Benim mevsimim kesinlikle ilkbahar... Çiçeklerin açtığı, doğanın uyandığı, havanın ılıklığı ile bahar ayları beni mesteder... İçimdeki çocuk daha bir perçinlenir... Bahar gelince benim de içimde rengarenk kır çiçekleri açar...

Böyle yağmurlu havalarda ise içim daralır. Sevmem kapalı gökyüzünü ben... Gökyüzüne bakınca pırıl pırıl güneşi ve pamuk gibi bembeyaz bulutlar görmeliyim...

Ama az kaldı inşallah... Mart ayı çıkınca çok güzel bir baharın beni beklediğini biliyorum...

O zaman evimden martı seslerini dinlemek yerine çıkıp akşamları kısa geziler yapacağım deniz kenarında inşallah...

Denizsiz yapamayanlardanım. Denizin olmadığını bildiğim şehirler de bunaltır beni. Yakınımda olmasa da istediğimde gidebileceğimi, o keskin yosun kokularını duyabileceğimi bilmeliyim...

İnşallah bir gün evlenirsem şayet; evim denizi görsün, her sabah uyanıp penceremi açtığımda denize "Günaydın" demeyi ne çok isterim...

Hele bir de varsa balkonu evimizin... Akşam yemeğinden sonra denize karşı çay içmek ne hoş olurdu değil mi?