Baba ve Çocuk

Gelişen teknoloji birçok bakımdan hayatımıza büyük kolaylıklar sağlasa da hayat standartlarımızın yükselmesiyle birlikte daha fazla çalışan ve yorulan aile bireyleri oluyoruz. Aile nasıl ki bir toplumun temel çekirdeğini oluşturuyorsa, çocuk da o toplumun atomu görevini görüyor. Ne kadar sağlıklı bir toplum sorusu belki de ne kadar sağlıklı bir aile ve aile ilişkileri geliştirilmeli sorusuyla paralellik gösteriyor.

Daha güzel yaşam standartlarına sahip olabilmek, çocuklarımıza daha gelişmiş maddi imkanlar verebilmek için daha fazla çalışan anne babalar halini alıyoruz ve bazen çocuklarımızın en önemli anlarını kaçırabiliyoruz. 

Bu yazımda, çocuğun babasıyla geliştirdiği ilişkilerin, ilerideki psikososyal yaşantısını nasıl etkilediğine değinmek istiyorum. Çok çalışan ve yorulan babaların çocuklarıyla birlikte geçirdikleri vaktin onların gelişimi üzerindeki etkilerini düşünmeksizin, yoğun iş hayatlarından arta kalan vakitlerinde aileleriyle ve çocuklarıyla az ama kaliteli zaman geçirmeye çalıştıklarını gözlemliyorum. 

Çoğu zaman anne ve babaların çocuklarıyla vakit geçirmek kavramından anladıkları şeyin, onları kapalı mekanlarda, alışveriş merkezlerinde istediklerini yapmalarına izin vermek olarak algıladıklarını gözlemliyorum. Oysa çocukların anne ve babalarıyla birebir etkileşime geçebilecekleri, yeni deneyimleri birlikte edinecekleri, çocukluk hatıralarına ait en güzel anılarını katacakları zamanlara ihtiyacı var. İster erkek ister kız çocuğu olsun, en az anne kadar babalarıyla da sıcak ve olumlu ilişkiler kurmaları gerekiyor.

Peki çocukların babalarıyla kurdukları yakın ve sıcak ilişkiler çocuğun üzerinde ne gibi olumlu etkiler bırakıyor? Yapılan araştırmalara göre bu çocukların psikolojik olarak daha uyumlu, okulda da daha başarılı oldukları, daha az antisosyal davranışlarda bulundukları ve yaşam boyunca akranlarıyla daha iyi ilişkiler kurdukları gözlenmiştir. 

Yapılan araştırmaların sonucuna göre, bir baba çocuklarıyla ne kadar yakın temas halindeyse, çocuğun zekasının, başarısının, olgun sosyal davranışlarının ve toplumsal cinsiyet basmakalıplarına dair esnekliğinin o kadar yüksek olacağını öne sürülmüştür. 

Hem anneye, hem de babaya olan bağlanmanın sağladığı genel güvence hissinin olumlu arkadaşlık nitelikleriyle istatiksel düzeyde anlamlı bir ilişkisi olduğu bulunmuştur; babanın varlığı ise arkadaşlık çatışmalarını azaltmada önemli bir faktör olarak ortaya çıkmıştır.

Babanın çocukla ilgilenme derecesi, çocuklarıyla zaman geçirmesi de çocuk gelişimi üzerinde etkilidir. Birçok araştırmanın sonucuna göre, babaların annelere oranla çocuklarıyla çok daha az vakit geçirdiğini ortaya koymuştur.  Çocukla geçirilen zamanın etkilerini incelenip, 5 ile 18 yaşındaki çocukların hem okuldaki, hem de evdeki davranış sorunlarını ele alındığında araştırma sonuçlarına göre babanın ilgisi arttıkça çocuklarda ortaya çıkan davranış sorunlarının sayıca azaldığını göstermiştir. Ayrıca, babaların erkek çocuklarına yönelik davranışlarının kalitesinin erkek çocuklarının zeka testlerindeki performansı üzerinde büyük etkisi olduğu gözlemlenmiştir.

Gerek bilimsel araştırmaların sunduğu veriler, gerekse toplumsal olarak gözlemlediğim ampirik veriler doğrultusunda, çocuklarımızla geçirdiğimiz vaktin onların her alandaki gelişimlerine doğrudan ya da dolaylı olarak etkilerini göz önüne alarak daha duyarlı ve daha bilinçli anne babalar olabilmemizi temenni ediyorum.

Güzel pazarlar dilerim,

En içten sevgilerimle.