Savaşlarda sadece diplomatik kayıplar verilmez. Sadece şehirler, ülkeler tarumar edilmez. Bazen koskoca bir gençlik yitip gider, bazen aileler paramparça olur... Herşeyin daha güzel olacağına dair duyulan inançtır bazen kaybedilen. Bazen yaralar öyle derindir ki hiçbir zaman, hiçbir şey eskisi gibi olmaz...
-22- Britanya Yolu, II. Dünya Savaşı'nda parçalanan onbinlerce aileden sadece birinin, Polonyalı Nowak ailesinin baş gösteren savaşla birlikte dağılışını ve yaşadığı dramı anlatan duygu yüklü bir kitap. Benim daha ziyadesiyle dikkatimi çeken nokta, savaş esnasında süperkahraman rolü üslenmiş tek bir kişidense, birçok kişinin hayatına ve o hayatların başka hayatlarla kesiştiği noktalara değinilmiş olmasıydı. Savaş öncesinde, savaş esnasında ve savaş sonrasında olmak üzere üç farklı zaman diliminde yaşanan olayların aktarılması belki de kitabın en başarılı bulduğum kısmı.
Karakterlerin zihinde oluşturduğu imaj çok kuvvetli olmasa da, ne istediğini bilmeyen bir erkeğin yaşadığı git-geller sonrasında ailesini bir araya toplamaya çalışırken verdiği mücadele ve yaşadığı onca travmanın ardından kendine kat kat duvarlar ören, bir yırtıcı kuş misali evladını korumaya çalışan bir annenin hali... Sanırım bu kitapla ilgili en akılda kalıcı kısım bunlar olacak benim için.
Sonunu tahmin ediyor olsam da hep tahmin ettiğim gibi bitmemesini dilediğim, ancak kaçınılmaz sonuyla hayal kırıklığına uğradığım bir kitap 22 Britanya Yolu. Sanırım yazar o şekilde bir sonla bitirerek işin biraz kolayına kaçmış olmalı ama yine de karakterlerin ve hikayenin böyle bir sonu haketmediğini düşünüyorum. Onca ihtiras, onca aldatmacanın sonu pembe dizilerdeki gibi bir sonla bitmemeliydi.
Velhasılı, okumak için güzel bir kitap olsa da kendisinden geriye çok da fazla birşey bırakmayan, ama bir - ilk kitap- olarak da gayet başarılı bulduğum bir roman 22 Britanya Yolu. Özellikle bir annenin, annelik içgüdüsüyle evladına kol kanat gerdiği, tüm acıları sırf evladı için yüksünmeden yüklendiği bazı yerler gözyaşlarım usulca süzülmedi değil... Tavsiye eder miyim? Okuyacak daha iyi bir kitabınız yoksa vakit ayırmaya değer derim...
Keyifli okumalar.
Bu aralar -sanırım bir 3 senedir:)- roman okuyamıyorum ben. Romanlar uzun oluyor ya, sanırım o yüzden. Sanki biraz daha gündelik hayata ve yaşamın kendine dair şeyler okumayı seviyorum şimdilerde. Gerçi romanlar da hayat... Ay kafam karıştı şu an, bir saniye:)
YanıtlaSilGeçen instagramdan da bir blogger arkadaşım aynı veryansında bulunmuştu Beyza :) Bu ara roman okuyamadığını söylemişti. Sürekli mesleki ya da kültürel yönelimli kitaplar okuyunca insanın hem okuma hızı düşebiliyor hem de okuma isteği bazen sönebiliyor. Şahsım adına konuşmak gerekirse, ben buna benzer romanları da okuyorum. Hikayeleri öyle güzel çekiyor ki insanı kitabın içine, bakmışsınız üç günde bitivermiş kitap. Bazen oturup üç saatte bitirdiğim bile oluyor. Kitabın uzunluğundan ziyade akıcı olmaması beni korkutur çünkü öyle de olsa böyle de olsa kitapları yarım bırakmamak gibi feci bir takıntım var. Sıkıntıdan ölsem de okur bitiririm o kitabı :)
Silhediye gelmişti bu kitap bana.hala okunmayı bekliyor sırada.o yüzden yazını tam anlamıyla okumadım fikir sahibi olmamak daha iyi.heyecanı kaçmasın:)
YanıtlaSilHiçbir film yazımda ve kitap yazımda spoiler vermiyorum buna özellikle dikkat ediyorum arkadaşım, gönül rahatlığıyla okuyabilirsin ama sevip sevmediğimi belirtiyorum ister istemez o da bir önyargı oluşturabilir... Ama genel anlamda bu tür yorumları da gerekli görüyorum çünkü bazen öyle gereksiz kitapların öyle övülerek anlatıldığına şahit oluyorum ki... Velhasılı, edebi anlamda beklenti içinde olunursa hüsrana uğranılacak türden bir kitapsa onu da gayet açık ve net belirtiyorum, bunu da gerekli görüyorum açıkçası :) Okursan şimdiden keyifli okumalar, dilerim beğenirsin arkadaşım :))
SilBu tip filmlerde çok... Sonuçta savaş olduğu zaman bol malzeme oluyor..
YanıtlaSilKesinlikle :)
Sil