İnsanlık Ayıbı

Sosyal Medya'ya bomba gibi düşen bir haberden bahsetmek istiyorum bugün. 

Ali Uçar, belki de ismi sadece yakın çevresi tarafından bilinen biriydi ancak dün itibariyle binlerce Türk insanı tarafından tanınmış oldu.

Onu fenomen yapan olay neydi peki?

Kendisinin kitap okuduğu esnada çekilen ve "Entel olcam kız tavlıcam diye kendini yurtan izban kekosu terliklerine bayıldım" mesajıyla paylaşılan fotoğrafı değil, bu fotoğrafa yaptığını yorum sayesinde tanındı Ali Uçar.

Fotoğraftaki kişinin kendisi olduğunu belirtirken ifade ettiklerini direkt kendi cümleleriyle aktarıyorum ve yorumu size bırakıyorum...

 "Arkadaşlar fotoğraftaki şahıs benim ve hiç utanmıyorum karşımda oturmuş olan kıza veya çevremde hiç kimsenin namusuna bakmadığım için. Evet ben cebi çok zengin bir insan değilim hatta ilkokul 6. sınıftan terkim annem babam ayrı toplumun huzurunu kaçıran soytarı olmadım utanıyorum. Çalmıyorum çalışarak kazanıyor param yettiğince kitap almaya kütüphaneye gitmeye çalışıyorum çok utanç duyuyorum böyle bir insan olduğum için... Elbisem kirli terliğim bindiğim metroya uygun değil işte zihnimi kirletemiyorum utanıyorum... Ama her ne olursa olsun bana kitaplar böyle olmayı öğretti insan olmayı, hayvanlaşıp çevremi kirletmiyorum üzgünüm utanıyorum..."

 #AliUçar hashtagi altında binlerce kişinin sosyal ortamda vermiş oldukları destek sayesinde anlaşılan o ki hala ümidimizi taze tutabileceğimiz güzel kalpli, iyi niyetli insanlar var bu hayatta...

 

Biliyorum ki bu kız ne ilk ne de son. İnsanlıktan nasibini alamamış, karakter gelişimini tamamlayamamış -kuvvetle muhtemel tamamlamayı da başaramayacak nice insanımsı bizimle aynı gökyüzünü paylaşıyorlar. Sırf yoksul olduğu için öğretim seviyesi düşük insanları küçümseyen, aşağılayan, hor gören her türlü insan müsveddesinden iğreniyorum...

Göründüğünden daha güçlü görünmek için, yanında hep güçsüz insanlarla yürüyenler... Yanındakinin gücüne sığınıp kendini güçlü zanneden güçsüzler... Devasa egolarının ardında evrilmemiş kişilikleriyle kendini bu dünyanın en vazgeçilmez insanı sanan narsistikler... Baba parasıyla kendisini adam zannedenler... Cahil olduğu için mutlu olanlar... Beynini kullanmak yerine sıfır kilometre geri teslim etmeyi tercih edenler... Sizinle aynı havayı teneffüs ettiğim için hayattan soğuyorum...

Ve bunca insanlık ayıbına rağmen, hayattaki embesillere karşı dik durabilen, kendi kimliğinden utanmayan,  kalbindeki o insani özü yitirmeyen, cahilliğiyle mutlu olmak yerine parasızlığı ve eğitimsizliği bahane etmeden okuyabilen, düşünebilen, sorgulayabilen; kendi gibi olabilen insanları gördükçe ümitvar oluyorum...

Kitap okumayan bir insanın benim gözümde okuma yazma bilmeyenden; insanları maddi gücüyle tanımlayan, tasnif eden ve yargılayan insanların da kendini beygir sanan eşşekten farkı yok benim gözümde. Bu kadar net!